Heb jij jezelf wel eens afgevraagd waar de grootheidswaanzin om je heen vandaan komt? Waarom men zo graag in een grote auto rijdt of in een groot huis woont, terwijl anderen toch liever kleiner gaan wonen omdat ze alle ruimte niet gebruiken als de kinderen uit huis zijn? Ik woon zelf in een 'klein' huisje waar men vroeger met meerdere kinderen woonde. Tegenwoordig zou men dit niet meer kunnen. Kocht ik dit huis op gevoel, valt het mij op hoe de wereld waarin ik leef het heeft over m2's en aantal slaapkamers. Het is een andere energie en mentaliteit die momenteel in onze maatschappij en wereld de 'leiding' heeft. Het is de mannelijke energie (het ratio). Dit is een energie die we allemaal in ons hebben, bij de 1 is deze alleen meer ontwikkeld of doorgeslagen dan bij de ander. Ik zit zelf meer aan de kant van de vrouwelijke energie (de emotie). De mannelijke energie is van de actie, van het doen. Deze energie is meer op de buitenkant en materie gericht. De vrouwelijke energie is meer van het zijn, van rust. Deze energie is meer op de binnenkant en betekenis gericht. Het is belangrijk dat we als mensen en wereld meer balans in onszelf gaan vinden tussen deze 2 energieën. Wat als dit ons ware doel is op deze wereld? Om een juiste balans te vinden tussen de mannelijke en vrouwelijke energie in onszelf? Dat we zo de weg naar ons hogere (ware) zelf en meer (ware) liefde vinden.

Ik heb zelf al heel lang moeite met de maatschappij en wereld waarin ik leef en ik besefte destijds nog niet waarom. Ik heb lang getwijfeld aan mezelf, omdat men mij het gevoel gaf raar te zijn. Omdat ik geen aansluiting kon vinden bij de mentaliteit om me heen en bij de huidige manier van denken en leven. Ik dacht dat er iets met mij aan de hand was. Ik begon mezelf af te vragen: De maatschappij, pas ik hier wel bij? Nu ben ik erachter gekomen dat er meer is dan de maatschappij en wereld waarin we leven. Dit heeft mij extra kracht en rust gegeven om op te komen voor datgene waar ik al zolang in geloof en waarvoor ik leef: mijn gevoel en de liefde.

De afgelopen 4 jaar is er veel in mijn leven gebeurd en word ik nog altijd geconfronteerd met de maatschappij en wereld waarin ik leef en probeer ik mijn weg te vinden. Ik moet nog altijd omgaan met mensen en organisaties die anders denken en werken en die mij hun regels en standaarden opleggen. Alleen begrijp ik inmiddels beter waarom sommige mensen en organisaties zich op een bepaalde manier gedragen en waarom onze maatschappij is zoals die is. Eerder kon me dit boos of verdrietig maken. Nu weet ik dat dit niet helpt en gebruik ik deze emotie om meer ogen en harten van de mensen om me heen te openen. Van de mensen die hiervoor openstaan. Die net als ik de weg naar meer liefde willen gaan in deze wereld die momenteel nog voornamelijk om geld draait.

Veel om ons heen is momenteel corrupt en bevindt zich nog op een bepaald level. Dit komt omdat men andere doelen heeft en niet met zijn/haar hart in contact staat (met de vrouwelijke energie in zichzelf). Men wil graag succesvol zijn en denkt dit te zijn door veel geld te verdienen. Terwijl we zien dat dit ze uiteindelijk niet bevredigt. Kijk naar mensen die met hun uitvinding miljarden hebben verdiend en vervolgens ervoor kiezen om gegevens van mensen te gaan verzamelen voor bepaalde doeleinden. Kijk eens naar de levens die ze leven. Naar waar ze hun geld aan uitgeven. Hoe gelukkig ze werkelijk zijn. Naar hoe ze omgaan met andere mensen en hun gevoelens of gegevens. Hoe integer zijn deze mensen en organisaties? Waarom hechten ze hier zo'n weinig waarde aan? Inmiddels weet ik waarom.

Net als hoe de machthebbers in de Tweede Wereld Oorlog op een bepaalde manier te werk gingen. Ze zijn in staat om iets groots op poten te zetten. Denk aan alle gebouwen en de snelwegen die men bouwt. De orde en structuur die men weet te handhaven. Hoe men in de oorlog (en tegenwoordig) alle gegevens van een ieder bij hield. Maar wat als dat wat men doet en bouwt nog altijd niet in verband staat met liefde? Dat zelfs de gebouwen en auto's tegenwoordig minder liefde vertegenwoordigen dan vroeger. Dat het allemaal nog goedkoper en sneller moet. Hadden de gebouwen vroeger in ieder geval nog een bepaalde charme en de auto's ook, zie je nu naar mijn mening weinig liefde hierin terug. Het moet allemaal vooral erg groot en modern zijn. Voorzien van de nieuwste technologie. Het moet er snel en hip uitzien. Maar wat als je hier voorbij kijkt? Voel jij de liefde?

Nu zijn mijn ouders met kerst en oud en nieuw dit jaar naar China geweest. Ze werden hier uitgenodigd om te komen optreden met hun orkest. Een hele eer en na veel werk om alles te regelen gingen ze met ruim 80 man richting China. Van tevoren hadden ze al hun instrumenten netjes ingeseald en hier stickers opgeplakt om er voorzichtig mee te zijn omdat het breekbaar was. Dit werd geadviseerd om te doen. De instrumenten werden via een andere band in het vliegveld geladen. Alsnog waren er beschadigingen bij aankomst. Maar ze konden in ieder geval optreden. Bij terugkomst was er nog minder voorzichtig met hun spullen omgegaan en waren de koffers en instrumenten niet via een aparte band gegaan en hebben deze flink wat schade opgelopen. Zo gaat men op de luchthaven te werk. Snel. Huppa. Niet lezen. Niet voorzichtig. De schade declareer je maar bij de verzekering. En elk jaar krijgen we weer bericht van onze verzekeringsmaatschappijen dat de prijzen omhoog gaan. Elk jaar bij mij. Terwijl ik nooit wat claim.

Ze hebben in China met zijn allen een mooie ervaring gehad en het was jammer dat ze bij thuiskomst geconfronteerd werden met andermans nalatigheid. Daar heb je dan hard gewerkt en opgetreden en kun je bij thuiskomst gelijk weer dingen gaan regelen om de schade aan je instrument vergoed te krijgen en te laten herstellen. Dit is de wereld waarin we leven. Ik heb hier zelf veel ervaringen mee. Hoe je hard kan werken ergens voor en hoe anderen dit vervolgens negatief kunnen beïnvloeden. Bij zoveel dingen. Overal waar je van bepaalde mensen of organisaties afhankelijk bent die dus blijkbaar andere waarden naleven. Dit heeft lang wat met mij gedaan en nog altijd als ik hieraan denk. Ik weet dat het de mentaliteit is die nu eenmaal in onze maatschappij en wereld leeft. Tegenwoordig laat ik het me niet langer verdrietig of boos maken, maar probeer ik ermee om te gaan. Zoals mijn ouders ook deden bij het regelen van hun trip naar China en bij thuiskomst.

Ze hebben een mooi album gemaakt van hun ervaring. En een boek gekregen waarin je heel duidelijk het oude en het nieuwe China ziet. Het zijn 2 aparte werelden. 2 contrasten. Het vrouwelijke (gevoel en romantiek) versus het mannelijke (macht en uiterlijk vertoon). Het is het 1 of het ander. In plaats dat men het oude China beter maakt en werkelijk verder ontwikkeld creëren ze iets anders. Iets waarbij het vrouwelijke niet meer terug te vinden is. De romantiek, cultuur, het karakter, de openheid en alles wat je nog meer in het oude China vindt, vind je niet in het nieuwe China. Hier staan moderne gebouwen met hoge muren. Het mannelijke is ook in China momenteel doorgeslagen. Waar niet. Bijna overal op deze wereld. Het lijkt elkaar ook nog eens aan te steken. Is het mannelijke instaat om veel te bouwen en een duidelijke hiërarchie en structuur aan te brengen die we nodig hebben om alles in goede banen te leiden, is het vrouwelijke belangrijk om onszelf niet te verliezen in alle controle, regels en het uiterlijke vertoon. Om de natuurlijkheid en liefde op deze wereld te bewaren, zodat we niet veranderen in deze kille en koude wereld die vooral gedreven wordt door moderne gebouwen en technologie waarbij we het contact met de natuur langzaam aan het kwijtraken zijn.

Nu ging ik 2 weken geleden met mijn moeder het centrum in Apeldoorn in. Hier ben ik geboren en hier miste ik het karakter wat je bijvoorbeeld meer in Deventer, Amersfoort, Amsterdam of Groningen terugziet (om wat voorbeelden te noemen). Het moderne mist dat wat de oude gebouwen en pleinen hebben. Kijk naar Parijs versus Dubai. En zo zijn veel voorbeelden te noemen waarin je ziet waar we momenteel als wereld naartoe gaan. Tijdens mijn middagje uit met mijn moeder namen we een kijkje bij het indoor winkelcentrum 'De Oranjerie' wat ze hadden verbouwd. Het geheel was gemoderniseerd. Veramerikaanst. Vermannelijkt. Ik keek om me heen en zag grote winkels met enorme glazen etalages en verlichting en zelfs een rode loper voor de deur. Het moest allemaal wat lijken. Maar ik miste wat. En mijn moeder ook. Het is niet gezellig. Het is niet warm. We liepen de rode loper op om een winkel naar binnen te gaan. Een groot licht met LOVE erop 'riep' ons toe. Ik zei grappig tegen mijn moeder: "Die kant moeten we op." Al gauw verlieten we de winkel na te hebben gezien dat het van binnen weinig voorstelde. Dit is onze huidige wereld. Het moet van de buitenkant heel wat lijken, maar de inhoud laat (nog) te wensen over. En waar is de buitenkant uiteindelijk zonder de betekenis en binnenkant?

Dit is waar ik het mannelijke wat momenteel nog uit balans is met het vrouwelijke bewust van wil maken: dat grootsheid uiteindelijk niet perse groot hoeft te zijn. Dat ze instaat zijn om grote en 'mooie' dingen te bouwen, maar dat ware schoonheid uiteindelijk van binnen komt. Dat ze de betekenis van liefde niet kunnen verwoorden of vormgeven met een groot licht of door een luxe en moderne winkel. Dat ze meer dienen te gaan samenwerken met mensen en organisaties die meer met hun vrouwelijke energie in contact staan. Want momenteel is het in onze wereld veelal het 1 of het ander. Mensen die vooral de mannelijke energie (buitenkant) vertegenwoordigen en mensen die vooral de vrouwelijke energie (binnenkant) vertegenwoordigen. Rechts versus links. Wetenschap versus spiritualiteit. En het geld zit veelal aan de kant van het mannelijke. Aangezien deze zich hierop en op de materie focust. Maar waar gebruiken ze dit geld momenteel voor? En welke draai geven ze aan de materie?

Moet je jezelf voorstellen als deze mensen en organisaties die nu al deze dingen in onze wereld bouwen als ze dit vanuit liefde zouden doen. Als ze meer met hun vrouwelijke energie (gevoel) in contact zouden staan of zouden samenwerken met iemand die hier meer mee in contact staat. Als de romantiek en de liefde meer kan zegevieren. Als beide kanten het mannelijke (geld) en het vrouwelijke (liefde) meer gaan samenkomen. Kun je voorstellen hoe onze wereld er dan uit zou kunnen zien? Dan zouden we het beste van beide werelden kunnen hebben. Dan zou het uiterlijke vertoon en de show meer betekenis krijgen. En zou de liefde en de romantiek meer kracht en gehoor kunnen vinden in onze dagelijkse levens en realiteit om ons heen. Dan zou al het licht en lawaai vertegenwoordigd kunnen worden door het gevoel van liefde. Dan zouden we al het licht en lawaai minder nodig hebben. Dan zouden we meer kunnen genieten van de rust en het gezang van de vogels en tevens kunnen genieten van luxe en rijkdom in de vorm van minder overdaad en technologie.

Het mannelijke (dit zijn ook vrouwen) heeft moeite met rust. Ze zijn graag bezig. Ze hebben graag lawaai om zich heen. Om zichzelf af te leiden. Of om zichzelf op een bepaalde manier te voeden. Je ziet dit veel in de wereld om ons heen. Zaterdag was het Koningsdag. Dan zie je ook goed in wat voor een soort wereld we leven. En hoeveel geld hiermee gemoeid gaat. Dronken mensen. Harde muziek. Veel afval op straat. En spullen kopen en verkopen. De mensen met meer vrouwelijke energie zijn dan liever op hun vrije dag in hun tuin aan het werk dan om zich in deze luidruchtige drukte te begeven. Houden bepaalde mensen dus veel van lawaai, zie je dat dieren hier andersom niet van houden. Zij houden van rust. Ze schrikken van lawaai. Dieren en mensen die met hun gevoel (instinct) in contact staan houden niet van mensen massa's of hard lawaai. Zijn zij raar of is het de mannelijke kant die misschien dient te gaan leren om de rust en natuur meer te gaan waarderen?

Vuurwerk is ook zo'n voorbeeld. We worden hiermee opgevoed als dat dit normaal zou zijn. Ik zie hoe de zoontjes van mijn broertjes hier allereerst op reageren. Schrikachtig. Waarom worden we opgevoed dat dit leuk of mooi is? Waarom vinden bepaalde volwassen mensen het harde geknal nog altijd leuk? Ik weet het antwoord. Weten ze het zelf ook? Wat als ze met hun geknal anderen lastig vallen? En de natuur schade berokkenen. Waarom is het momenteel het mannelijke wat het vrouwelijke overruled en geen rekening met haar gevoel houdt? Waarom is het geld belangrijker voor ze? Het uiterlijk vertoon. Wanneer leren zij voelen wat wij voelen? Wanneer zien zij hoe mooi rust kan zijn? Hiervoor dienen ze meer met hun vrouwelijke energie (gevoel) in contact te staan. Tot die tijd zullen ze vooral de weg van het oppervlak en het lawaai gaan. Kunnen ze de romantiek en ware schoonheid van dit leven niet voelen en waarderen. Zal het lastig zijn om met iemand met vooral de mannelijke energie van een romantische avond onder de sterren en een deken te genieten wanneer hij/zij hierdoor niet geprikkeld kan worden. Zal er toch een bepaald vuurwerk voor ze van pas dienen te komen zonder dit vuurwerk zelf van binnen te voelen (zonder hierbij iets te hoeven doen).

Wat als er meer ware passie en liefde op deze wereld vanaf zou spatten? Geen placebo's of ander uiterlijk vertoon om de boel op te leuken, maar dat men ging inzien dat de liefde en ware schoonheid zich niet laten vangen in een leeg omhulsel. Dat iets niet groots is door de omvang. Niet door al het licht en lawaai. Maar wel door de betekenis en inhoud die het werkelijk vertegenwoordigt. Wanneer leren we meer mensen dat klein en fijn ook de moeite waard zijn? En hoe het voelt als je vanuit rust iemand passievol kust. Wat als meer mensen in contact met hun gevoel zouden staan en de weg van de liefde zouden gaan? Wat als het vrouwelijke in deze wereld meer gehoor zou vinden bij het mannelijke? Wat als de emotie en het gevoel van het vrouwelijke verder vorm zou worden gegeven in plaats van aan de momenteel eigen rationele en technologische verzinsels? Zouden we dan meer liefde, karakter, rust en veiligheid terugzien op deze wereld? Wat als het mannelijke anders leert bouwen, meer vanuit liefde en het hart, zodat we als wereld meer van de natuur en elkaar leren houden?

💗

Help je meer bewustwording en hart uitdragen?

Mocht je (aan de hand van dit blog) bepaalde gevoelens of gedachten hebben die je wilt delen dan ben je van harte welkom.