Op Twitter zag ik iets voorbij komen over bejaarden die nu gezelschap hadden van een robot hond. En niet zo'n robotachtige van plastic, nee deze leek op een echte. Ze hebben de hond nu ook nagemaakt met een zachte vacht. Net echt. Net. Het blijft een nephond.

Waarom houdt men tegenwoordig zoveel van het onnatuurlijke? Waarom wil men het natuurlijke vervangen door namaak? Bepaalde mensen en nu zelfs dieren zijn niet langer echt en natuurlijk door de onnatuurlijke en kunstmatige wereld waarin we leven. Zonder dat we dit doorhebben raken we steeds verder verwijderd van onze natuur en de liefde. En anderen verdienen hier geld aan.

Bepaalde mensen en organisaties lijken zelf graag opnieuw het wiel uit te willen vinden, hierdoor voelen ze zichzelf belangrijk of waarom? Waarom zou je een nephond willen uitvinden als er al echte zijn? Waarom dragen mensen plastic borsten, terwijl ze met echte worden geboren? Waarom laten zoveel mensen wat aan hun tanden doen? Of aan hun neus of andere uiterlijke kenmerken waarmee ze zijn geboren? Waarom vinden we dit niet goed genoeg? Waarnaar zijn we precies op zoek? En waarom?

Terwijl deze wereld kampt met serieuze problemen is men druk bezig met wat? Terwijl de asiels volzitten met echte honden, is men druk met het namaken van nephonden? En doen ze ondertussen wel dierenproeven met echte dieren. Hoe krom is dit? Waarbij liggen de belangen en doelen van bepaalde mensen en organisaties? Het antwoord moge duidelijk zijn.

Wat als mensen deze spullen en diensten die men verzint niet zouden kopen of afnemen? Wat als minder mensen zich zouden laten beïnvloeden door de commerciële wereld waarin ze leven? Hoe maken we meer mensen bewust hoe ze worden beïnvloed en bespeeld? Hoe laten we ze meer de liefde voelen en geven we ze meer zelfvertrouwen waardoor ze minder beïnvloedbaar en bespeelbaar zijn voor bepaalde mensen en organisaties? Wat als de mensen en organisaties die deze wereld nu een bepaalde kant uitsturen hun invloed zouden gebruiken voor andere dingen? Om deze wereld echt beter te maken.

Creëerde Steve Jobs de Apple vanuit zijn liefde en passie, is het nu een commercieel product wat qua duurzaamheid niet ver reikt. Mijn iPad is al te oud voor de ABN Amro app. Ik moet een nieuwe kopen wil ik de app of website op mijn iPad willen kunnen laden. Ik kan er bepaalde programma's niet meer opzetten. Hetzelfde geldt voor mijn computer. En mijn telefoon. Vind ik het een mooi product stuit het mij tegen de borst hoe men geld aan me wil verdienen. Dit hebben ze al gedaan, want de aanschaf is niet goedkoop. Maar toch is dit niet genoeg. Ik moet als het aan de mensen die nu de leiding hebben bij Apple weer nieuwe kopen. Wat als we dit niet meer zouden doen? Is dit trouwens wat Steve Jobs voor ogen zou hebben gehad met zijn idee, met zijn droom, met zijn gevoel? Om zoveel mogelijk geld te verdienen aan mensen. Nee, dit geloof ik niet. Hij niet.

De mensen en organisaties die helpen bijdragen aan de commercie en robotisering van deze wereld zijn veelal mensen die zelf niet met hun gevoel in contact staan. Hierdoor hebben ze andere doelen. Het valt me op dat wat ze bedenken en verzinnen erg onnatuurlijk en veelal tenenkrommend is. Kijk eens naar de algemene voorwaarden die je moet accepteren bij bepaalde programma's. De cookies op websites tegenwoordig. En dan durven ze er bij te zetten dat ze deze cookies plaatsen om jouw ervaring met hun website te optimaliseren. Sommigen zetten er netjes bij dat je ze kunt weigeren, maar bij de meesten moet je de cookies accepteren. Ook als ik bepaalde organisaties bel word ik met de maatschappij en wereld waarin ik leef geconfronteerd. Allereerst dat hele keuzemenu wat je moet beluisteren. Om vervolgens je verhaal te doen en alsnog te worden doorverbonden? En hoe deze medewerkers je dan te woord (moeten) staan. Eerst moeten ze je dingen vragen als je geboortedatum, je voorletter en achternaam om iets te verifiëren voordat ze je verder te woord kunnen staan. En hoe ze dan vervolgens met je praten. Ze praten zo onnatuurlijk en afstandelijk. En hoe ze telkens mijn achternaam moeten noemen. Is alles duidelijk mevrouw Van Beek? Een fijne dag mevrouw Van Beek. En zo nog vaker.

Het mannelijke (betreft een bepaalde energie) is doorgeslagen in onze maatschappij en deze wereld en iemand dient ze een halt toe te roepen. Zelf doen ze dit niet of kunnen ze dit niet. Zelf denken ze, denk ik, dat ze heel goed bezig zijn. Maar waarom moeten ze me dan wel na ieder contact/telefoongesprek van die emails sturen, waarin ze aangeven graag te willen leren? Dan moet ik vragen beantwoorden hoe ik het contact/telefoongesprek vond. Ik wil ze graag vertellen dat ze niet goed bezig zijn. Willen ze hiernaar luisteren? Dat ze van deze wereld momenteel een onnatuurlijke en koude bedoeling maken. Dat hun systemen niet kunnen omgaan met dingen die anders lopen of spontaan op iets kunnen reageren. Dat ze mensen instrueren om vanuit hun hoofd te leven en te praten. Ze ontnemen ons en deze wereld haar gevoel. En alleen vanuit ons hart vinden we ware betekenis en connectie. En de wetenschap heeft bewezen dat ons hart vele malen slimmer is dan het brein. Wanneer gaan deze mensen en organisaties dit ook inzien en voelen? Hier wil ik graag aan helpen bijdragen. Om op te komen voor meer balans tussen het mannelijke (hoofd/ratio) en vrouwelijke (hart/emotie).

Waarom zou jij een robot willen knuffelen?

Waarom hebben bepaalde mensen en bedrijven meer met robots dan met echte dieren?

Kinderen voor kinderen in 1980.

Kinderen voor kinderen anno nu.

Aangezien bepaalde mensen en organisaties niet met hun hart in contact staan (hun vrouwelijke energie) volgen ze een bepaalde weg. Ze weten nog niet beter dan dat ze goed bezig zijn. Ze verdienen er tenslotte (veel) geld mee. Maar wat kopen ze precies voor dit geld? Een robothond? Een robotvrouw? Waar draait dit leven volgens hen om? Wat als ze hun systemen en verzinsels meer zouden voortborduren vanuit gevoel, vanuit andere waarden? Vanuit liefde. Hoe zou onze wereld er dan uitzien? Wat vinden ze zelf van onze huidige wereld? Vinden ze deze echt mooi zoals die nu is? In hoeverre lijkt onze huidige wereld op dat paradijs waar velen van ons zo naar verlangen? Hoe natuurlijk is alles wat men momenteel bouwt en verzint? Hoe blij worden ze zelf van zo'n robothond? Gaan ze hier zelf lekker mee het bos in? En waarom denken ze dat de asiels momenteel volzitten met levende honden? Lossen we dit probleem op door het verzinnen en bouwen van nephonden?

Waarom worden mensen blij van nepborsten, witte en rechte tanden en andere dingen die we aan onszelf laten verbouwen? En waarom doen we dit? Waarom zijn zoveel mensen überhaupt zo onzeker? Waarom denken we dat onze tanden recht moeten staan en gebleekt moeten worden? Blijven we onszelf verder verbouwen en meer kunstmatige en vreemde dingen verzinnen, zoals het breken van je kaak omdat je dan een beter gebit zou krijgen? Wie verzint dit? En waarom volgen mensen dit vervolgens? Wanneer leren we werkelijk van onszelf en anderen houden i.p.v. onnatuurlijke dingen te verzinnen en onszelf te laten verbouwen? Dit leren we door een andere weg te gaan en door voor meer natuurlijkheid en de vrouwelijke energie op te staan. Deze energie hebben we allemaal in ons zowel mannen als vrouwen, alleen dienen we deze meer te gaan ontwikkelen.

We praten tegenwoordig over authenticiteit en zelfs over liefde wordt tegenwoordig veel gesproken. Maar wie vertegenwoordigt dit? Wat in onze maatschappij en wereld is authentiek en wie voelt er al (pure) liefde? En voor wat voelen we momenteel liefde in onze maatschappij, voor robothonden? Hoe ziet iets eruit wat authentiek is? Hoe ziet liefde er in onze maatschappij uit? Je zal nog verrast zijn wat men tegenwoordig verstaat onder deze woorden.

Zo keek ik dit weekend naar oude video's van Kinderen voor Kinderen uit mijn jeugd. Van de afleveringen tussen 1980-1990. Vergelijk dit eens met de Kinderen van Kinderen van nu. Je ziet hoe zelfs de kinderen veranderd zijn. Meer 'hip hop achtig'. Het is nu nog meer show. Voor mij voelt het allemaal minder echt. En ik lees opmerkingen van mensen die nu opgroeien en de muziek van toen leuker vinden. Het is een geheel andere stijl. Je ziet hoe we een bepaalde kant opgaan. De kant naar meer authenticiteit? Naar meer liefde? De kinderen van nu worden hiermee opgevoed. Dit is de wereld waarin zij nu leven. Ik hoor kinderen voorbij komen op hun fiets met geluidsboxen en bepaalde muziek.

Waar je mee omgaat word je mee besmet, dit is een oud gezegde. Maar wel 1 die we meer serieus dienen te gaan nemen. Want als we als maatschappij en wereld de weg naar meer liefde willen gaan dan zullen we toch meer met ons gevoel, emotie en hart in contact dienen te gaan staan. En doen we dit door het volgen van de mannelijke en zakelijke wereld waarin we momenteel leven? In hoeverre voedt deze ons met zijn liefde en (opr)echtheid? In hoeverre zijn mensen nog liefelijk en natuurlijk? Wat verstaan we onder liefde en puurheid? Hoe denken we de pure liefde in dit leven te vinden door een kunstmatige weg te volgen? Hoe ziet jouw leven er momenteel uit en hoe wil je graag jouw dagen op latere leeftijd doorbrengen? Kijk jij er al naar uit om in het verzorgingstehuis je tijd door te brengen met een robothond?

💗

Help je opkomen voor minder volle asiels en meer loyaliteit uitdragen?

Mocht je (aan de hand van dit blog) bepaalde gevoelens of gedachten hebben die je wilt delen dan ben je van harte welkom.